اختلال شخصیت دوری جو چیست و چه علایمی دارد؟
اختلال شخصیت دوری جو
افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو، خود را به صورت اشخاصی که فاقد مهارت های اجتماعی هستند.
ویژگی هایی مطلوبی ندارند که باعث شوند دیگران بخواهند که با آنها باشند، توصیف می کنند.
آنها چیزی بیش از «کمرو» هستند.
احساس خجالت و بی کفایتی آنها به قدری نیرومند است که ترجیح می دهند پیرامون دیگران نباشند.
آنها تقریبا به طور کامل از رویارویی های اجتماعی فاصله می گیرند.
مخصوصا از هر موقعیتی که احتمال داشته باشد احساس شرمندگی کنند، اجتناب می ورزند.
آنها معیارهای به طرز نامعقولی بالا تعیین می کنند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو که متقاعد شده اند نزد دیگران از لحاظ اجتماعی حقیر هستند.
نسبت به طرد و تمسخر بسیار حساس می شوند.
آنها به جای اینکه خطر شوخی کردن افراد با آنها با طرد کردن آنها را بپذیرند، ترجیح می دهند در عالم خودشان باشند.
درگیر شدن در رابطه صمیمانه، تهدیدی جدی برای آنهاست.
می ترسند وقتی نقایص آنها برای همسرشان آشکار شود، مورد تمسخر قرار گیرند.
می ترسند وقتی نقایص آنها برای همسرشان آشکار شود، مورد تمسخر قرار گیرند.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو در قطب منفی صفات شخصیت جدایی و حالت عاطفی منفی، بالا هستند.
آنها گوشه گیر هستند، بعید است صمیمیت را تجربه کنند، و قادر به احساس لذت نیستند.
حالت عاطفی منفی آنها شكل اضطراب مزمن و شدید به خود می گیرد.
ملاک های 5-DSM برای اختلال شخصیت دوری جو
- الگوی فراگیر بازداری اجتماعی، احساسات بی کفایتی و حساسیت مفرط به ارزیابی منفی، که در اوایل بزرگسالی شروع می شود و در زمینه های مختلفی وجود دارد.
- به صورتی که با چهار (یا تعداد بیشتری ) از موارد زیر نمایان می شود:
- از فعالیت های شغلی که ارتباط میان فردی قابل ملاحظه ای در بر دارند به علت ترس از انتقاد، عدم تایید، یا طرد اجتناب می کند .
- تا وقتی مطمئن نباشد که دیگران دوستش دارند، مایل نیست با آنها معاشرت کند.
- چون می ترسد شرمند، یا تمسخر شود. در روابط صمیمانه خویشتنداری نشان می دهد.
- دلمشغول انتقاد شدن یا طرد شدن در موقعیت های اجتماعی است.
- در موقعیت های میان فردی تازه به علت احساسات بی کفایتی، بازداری شده است.
- خود را از نظر دیگران، از لحاظ اجتماعی بی عرضه، ناخوشایند، یا حقیر تصور می کند.
- معمولا مایل نیست دست به مخاطرات شخصی بزند یا درگیر هر فعالیت تازه ای شود. زیرا ممکن است موجب شرمندگی شوند.
مورد کوتاه
«اختلال شخصیت دوری جو »
مکس، در یک شرکت بزرگ ابزار آلات، تحویلدار است، همکاران مکس او را آدمی منزوی می دانند.
وقت خود را به گپ زدن با آنها نمی گذراند و از بیرون رفتن با آنها برای صرف ناهار خودداری می کند.
آنها خبر ندارند که او هر روز با این میل دست به گریبان است که با آنها تعامل کند، اما از انجام این کار خیلی می ترسد.
او به تازگی پیشنهاد ترفيع برای مدیریت را رد کرده است.
با اینکه مکس ۴۲ سال دارد، ولی هنوز با هیچ زنی ارتباط ندارد.
هر بار که او به یک زن علاقه مند می شود.
از اینکه باید با او صحبت کند به قدری مضطرب می شود که نمی تواند با وی تعامل کند.
وقتی همکاران زن با او حرف می زنند، از خجالت سرخ می شود .
پژوهشگران معتقدند که اختلال شخصیت دوری در یک پیوستار وجود دارد :
از صفات شخصیت بهنجار کمرویی تا اختلال اضطراب اجتماعی امتداد دارد.
بر طبق این نظر، اختلال شخصیت دوری جو نوع شدیدتر اختلال اضطراب اجتماعی است .
داده های به دست آمده از تحقیق طولی که بیش از ۳۴۰۰۰ نفر را در بر داشت، معلوم کردند که:
افراد مبتلا به اختلال شخصیت دوری جو:
حتی بعد از تعدیل چند عامل جمعیت شناختی، به احتمال بیشتری همچنان نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی را تجربه خواهند کرد .
احتمال دارد که ارتباط بين اختلال اضطراب اجتماعی و اختلال شخصیت دوری جو این باشد که هر دو انتقاد از خود را شامل می شوند.
توجيهات روان شناختی کنونی در مورد این اختلال، تأکید رویکرد روان پریشی بر ترس از دلبستگی در روابط را شامل می شود .
بر طبق این رویکرد:
نگرش های کژکار این افراد بر این عقیده تمرکز دارند که آنها معیوب هستند و ارزش توجه دیگران را ندارند.
آنها به علت بی ارزشی خیالی خود، انتظار دارند که افراد آنها را دوست نخواهند داشت؛
بنابراین، برای محافظت از خودشان در برابر آنچه اعتقاد دارند طرد اجتناب ناپذیر است، از صمیمی شدن با دیگران دوری می جویند.
آنچه به مشکل آنها کمک می کند، برداشت تحریف شده ی آنها از تجربیات با دیگران است.
حساسیت آنها نسبت به طرد باعث می شود که اظهارات ظاهرا خنثی و حتی مثبت را سوء تعبیر کنند.
آنها که از این طرد خیالی جریحه دار می شوند، به درون عقب نشینی کرده و فاصله خود با دیگران را بیشتر می کنند.
هدف اصلی درمانگرانی که در چارچوب شناختی – رفتاری کار می کنند این است که:
چرخه ی منفی اجتناب درمانجو را قطع کنند.
درمانجویان یاد می گیرند افکار خودکار و نگرش های کژکار را که در توانایی برقراری روابط با دیگران اختلال ایجاد می کنند، به روشنی بیان کنند.
با این حال، برای اینکه این مداخله ها موفقیت آمیز باشند، درمانجو باید یاد بگیرد به درمانگر اعتماد کند.
درمانگران شناختی- رفتاری ممکن است از مواجه دادن تدریجی درمانجو با موقعیت های اجتماعی که روبرو شدن با آنها به طور فزاینده ای برای او دشوارتر است نیز استفاده کنند.
آنها همچنین مهارت های خاصی را به درمانجو آموزش می دهند تا روابط صمیمانه وی را بهبود بخشند.
درمانگران صرف نظر از گرایش خود، باید در اقدامات خویش برای برقراری روابط درمانی، بسیار صبور باشند.
خود ماهیت اختلال دوری جو، پیش آگهی درمان را ضعیف می کند، عمدتا به این علت که این درمانجویان نسبت به احتمال هر گونه ارزیابی منفی، بسیار حساس هستند.
مرکز مشاوره دیدار ( بالاتر از میدان ولیعصر، نرسیده به خیابان فاطمی، ساختمان پرستو، 88893258 )
http://t.me/clinicdeedar
www.clinicdeedar.com
