چرا مرد ها دوست دارند حق با آن ها باشد؟(چرا متنفر اند از این که اشتباه کنند؟)

تصور کنید با همسرتان به یک میهمانی دعوت شده اید و محل آن در قسمتی نا آشنا از شهر واقع شده است.بر طبق آدرس باید نیم ساعت قبل رسیده بودید،اما حقیقت این است که همسرتان راه را گم کرده و دقیقاً نمی داند به کدام سمت می راند و شما مطمئن هستید که دیر به میهمانی می رسید.به آرامی به او می گویید:((چرا از کسی نمی پرسی باید از کدام سمت برویم؟))در کمال تعجب می بینید که او با عصبانیت جوابتان را می دهد و می گوید:((می دونم اون خیابان یه جایی همین طرف هاست.اگه کمی صبر کنی و به من اجازه بدی ،می تونم پیداش کنم.اصلاً فراموشش کن.الان ماشین رو سر و ته می کنم و برمی گردیم خونه.))

آیا این داستان ها برایتان آشنا است؟می دانم شما این موضوع را می دانید اما در این جا می خواهم دوباره بگویم:مرد ها از این که اشتباه کنند متنفر اند.مرد ها از اینکه به آن ها گفته شود اشتباه کرده اند،متنفر اند.مرد ها از اینکه احتمال بدهند اشتباه کرده اند نیز متنفر اند و از همه بدتر وقتی است که همسر یک مرد زودتر متوجه شود مردش اشتباه کرده است،قبل از آن که خودش بفهمد.

نکته ی جالبی که در اینجا وجود دارد این است که:مرد ها احساس می کنند این زن ها هستند که کارهایشان را اشتباه جلوه می دهند،یا اینکه به آن ها گفته شده اشتباهی کرده اند.در حالی که زن ها چنین چیزی به آن ها نگفته اند.

مرد ها غالباً پیشنهاد،نصیحت و پس خوراندی که شما در اختیارشان قرار می دهید را سوء تعبیر می کنند و آن را به عنوان یک حمله انتقادی تلقی می نمایند.

وقتی زنی با سادگی و معصومیت تمام به همسرش پیشنهاد می دهد و یا اطلاعاتی که تصور می کند برایش مفید خواهند بود را در اختیارش قرار می دهد و یا در خواستی دارد،آن مرد عملاً جملات واقعی زنش را نمی شنود. او موردی شبیه به این را می شنود:((تو بدی،تو اشتباه می کنی،تو اصلاً لیاقت نداری،تو بی کفایتی.))

ایا مأیوس کننده نیست،حرفی به همسرتان بگویید و او این قدر با حالت تدافعی و خشم با شما برخورد کند،گویی حرف وحشتناکی زده اید.این همان چیزی است که باعث می شود اغلب زن ها از مرد ها بترسند و از کنارشان پاورچین رد شوند و دائم مراقب گفتارشان باشند.

راه حل ها:

1)  از به کار بردن الفاظ و عباراتی که باعث احساس بی کفایتی در نامزد یا همسرتان می شود،خودداری کنید.حال که از این حساسیت مردان مطلع شده اید،مواظب باشید اوضاع را با الفاظ و عباراتی که در حضور آن ها به کار می برید،بدتر نکنید،به عنوان مثال اگر همسرتان مشغول رانندگی می باشد و راه را گم کرده است،نگویید: هروقت با تو بیرون می آیم تو راه را گم می کنی،تو خیلی حواس پرتی،و همیشه هر جا که می رویم گم می شویم،در عوض بگویید:((عزیزم احساس می کنم اگر از کسی بپرسیم،بهتر راه را پیدا خواهیم کرد.اگر همین طوری دور خودمان بچرخیم کمی عصبی می شویم،مطمئنم تو تمام سعی خودت را می کنی،اما شماره ی خیابان ها گیج کننده است.))

او را سرزنش و محکوم نکنید،با القاب و الفاظ خاص صدایش بزنید.با دیگرا مقایسه اش نکنید.راجع به شخصیت،قابلیت و توانایی هایش نظر ندهید.شخصیتش را زیر سوال نبرید.صرفاً احساسات خود را بیان کنید.

البته مواظب هر مورد دیگری که ممکن است نامزد یا همسرتان به این معنا تعبیر کند که به او اعتماد ندارید هم باشید.حتماً بگویید به او اعتماد دارید. 

2) مرد ها دوست دارند کسی آن ها را درک کند. لذا بنشینید و به همراهش این مطالب را بخوانید .از او بپرسید با کدام یک از مطالب ارتباط بیشتری برقرار می کند و فرصت د هید ،تا احساساتش را در این رابطه بیان کند.بگویید اصلا قصد ندارید تا همه ی تقصیر ها را به گردنش بیاندازید. بلکه می خواهید با او همکاری کنید  و پس خوراند خود را بی آن که انتقاد کرده باشید با او در میان بگذارید.

3) مرد زندگیتان را تایید و از قابلیت ها و توانایی هایش تعریف کنید.هرگز نمی توانید تصور نمایید مرد ها تا چه حد به تعریف و تحسین نیازمندند.ممکن است این نیاز خود را فاش نکند یا حتی آن را انکار و یا ممکن است طوری وانمود کند که حتی از این کار خوشش هم نمی آید،اما به این قبیل واکنش او اعتنا نکنید و این را بدانید که مرد ها واقعاً به تعریف و تمجید شما احتیاج دارند.