مبارزه ی قدرت با کودک
چرا کودک بدرفتاری می کند؟طبعاً پشت سر رفتارهای بد، انگیزه و دلایلی وجود دارد.بهتر است آن دلایل را بشناسیم و با توجه به آن رفتارمان را انتخاب کنیم.
غالب اوقات سو رفتار کودک به خاطر موارد زیر است:
1_جلب توجه 2_قدرت طلبی 3_انتقام جویی 4_احساس حقارت و بی کفایتی
از آن جا که کودک به جلب توجه اطرافیان نیاز دارد و با کارهای مثبتی که کرده است نتوانسته آن را تامین کند،در صدد کاری بر می آید که والدین به وی توجه کنند،حتی اگر نتیجه ی این کار،دعوا یا سرزنش باشد.اگر سو رفتار وی ناشی از نیاز به جلب توجه است،بهتر است کارهای او را و ((خود)) او را مورد توجه قرار دهیم،این کار به شیوه های مختلفی صورت می گیرد از جمله:
1.بوسیدن او 2.نگاه کردن به او 3.فشردن دست هایش 4.گوش کردن به او و نگاه تحسین آمیز و خریدارانه کرن به او 5.دیدن و به حساب آوردن کارهای خوبش
6.تشویق رفتارهای خوبش 7.توجه به تمیزی و اظهار تمیز بودن او و……
به کودک نگاه کنید،او را ببینید و به او توجه کنید.
با کودک وارد مبارزه ی قدرت طلبی نشوید
چون کودک مکرراً مشاهده می کند که والدین نظر خودشان را درباره ی او اجرا می کنند و وی فاقد قدرت لازم است،با توسل به لجبازی و بدرفتاری،به بازی مبارزه برای کسب قدرت دست می زند.اگر والدین به نیاز و علت اصلی رفتار وی توجه نکنند،آنان نیز در این بازی درگیر شده و با تحمیل نظرشان،چه با تشویق یا تنبیه و یا خشونت،او را وادار به ترک رفتار می کنند.در این صورت کودک در بازی قدرت شکست می خورد و انگیزه ای برای مخالفت های یشتر می یابد و احساسات ناگواری را تجربه می کند.روش مقابله با لجبازی یا برخی از رفتار کودک این است:
لجبازی:با فرمول خاصی اجازه می دهیم کودک کارش را انجام دهد،اما به طور طبیعی عواقب آن را نیز تجربه کند.در این صورت او قدرت خود را نشان داده است،اما با توجه به پی آمد های رفتارش که برای وی جالب نیست،آن رفتار را ترک خواهد کرد.فرض کنید مادری مصر است فرزندش غذای کافی بخورد اما کودک بااینکه گرسنه است با خوردن غذا مخالفت می کند.در اینجا بهتر است مادر به او بگوید که حس می کنم در حال حاضر نیازی به غذا نداری،پس من سفره را جمع می کنم و هنگام شام منتظرت می مانم.بااین روش کودک قدرتش را نشان داده است،اما با تحمل گرسنگی از زمان ناهار تا شام به عواقب کارش پی برده و احتمالاً این کار را تکرار نخواهد کرد.همچنین او متوجه می شود که می تواند قدرتش را اعمال کند و از این جهت احساس نا کامی خواهد کرد.
انتقام جویی:گاه کودک به خاطر محدودیت هایی که دارد،والدین را کنترل گر و مقصر دانسته،احساس نا کامی می کند و در صدد انتقام جویی بر می آید.آسان ترین روش انتقام جویی برای او،انجام کاری است که مورد رضایت والدین نبوده و آن هارا عصبی کند.هر چقدر والدین با عصبانیت بیشتری با او برخورد کنند،وی خود را موفق تر می بیند و سعی می کند همین روش را تکرار نماید.بعد از مدتی این رفتار،به یک الگوی رفتاری تبدیل می شود.
نشان دان چهره ی بی تفاوت و خنثی و عدم توجه به کار او،می تواند رفتارش را خاموش کند و او که احساس کرده به هدفش نرسیده است،روش دیگری را انتخاب خواهد کرد.
مرکز مشاوره و روانشناسی دیدار
http://t.me/clinicdeedar
www.clinicdeedar.com
