تاثیر والدین بر بزهکاری فرزندان

اگر با آمار سروکار داشته باشید، حتما می دانید پیوسته آمار اعتیاد،طلاق،خودکشی،بزهکاری و کجروی اجتماعی در حال افزایش است. اگر در بین نزدیکان خود چنین کسانی را می شناسید کمی تخصصی به شرایط و موقعیت خانوادگی، به ویژه اوضاع و احوالی که آنان تا سن بلوغ از آن برخوردار بودند توجه کنید. شاید به این نتیجه برسید گه شرایطی که آنان تا سن بلوغ از آن برخوردار بودند شرایطی تنش زا، اضطراب آور، نا امن و یا همراه با سردی روابط، بی تفاوتی احساسی و گسستگی های عاطفی بوده است. پژو هش هایی که روی زندانیان انجام شد نشان داده است که هشتاد و پنج درصد از زندانیان، وابسته به خانواده های متلاشی شده از نظر فیزیکی، عاطفی، احساسی و روانی هستند. در صورت درست، یک خانواده باید بر پایه ی ازدواجی سنجیده شکل بگیرد که در آن تناسب ها رعایت شده و افراد آن خانواده از سلامت روانی و شخصیتی و دانش و سواد کافی برخوردار باشند و از هنر زندگی کردن آگاه باشند. همه ی ما با اطمینان باور داریم که، فرزندان خود را دوست داریم. پرسش نخست: دوست داشتن یعنی چه؟ یک احساس کشش شدید و هیجانی یا چیزی دیگر؟ در یک تعریف عملیاتی از دوست داشتن، به این نتیجه میرسیم که دوست داشتن یعنی: ” احساس علاقه ای بالغ و آگاهانه همراه با احساس مسئولیت بدون چشم داشت در راستای ارائه هر کار منطقی و علمی که از دستمان برآید با هدف افزایش توانایی ، موفقیت، خوشبختی و خوشحالی آن فردی که دوستش داریم” پس آنگاه کسی را درست دوست داریم که هر کاری را که برای آن فرد سودمند است و ارزش داشته باشد بی دریغ انجام دهیم. پس دوست داشتن به معنی عامیانه، شعارگونه و تنها در گفتار است و این نه تنها کافی نیست که گاهی زیان بخش هم هست.

تردیدی نداشته باشید که هیچ کس معتاد، بزهکار،خلافکار و کجرو به دنیا نمی آید. اگر کسی عاری از مشکلات ژنتیکی و مادرزادی به دنیا بیاید و پس از به دنیا آمدن نیز به بیماری و آسیب دیدگی های سیستم عصبی و هورمونی دچار نشود اگر انسان موفق و سودبخشی نشود، علت گرفتاری اش را باید در کارکرد خانوادگی اش جستجو کرد. شاید دشوار نباشد که گفته شود: ” اگر امروزه هر فردی جانش به وسیله ی طناب دار یا طناب خودکشی از دست می دهد دست نامرئی خانواده در قرار دادن آن طناب به دور گردنش نقش داشته یا اگر کسی به اعتیاد روی می آورد باز دست نامرئی خانواده در قرار دادن او در این موقعیت می توان ردیابی کرد. همین طور در دیگر آسیب های اجتماعی همچون: جدایی یا طلاق و یا دیگر کجروی ها. هر چند که یادآور می شویم خانواده نیز متاثر از عوامل کلان اجتماعی بوده و محصول شرایط پیرامونی کلان اجتماعی خود می باشد.

پس چانچه گفته شد، اگر ایراد و عارضه جسمانی، ژنتیکی یا فیزیولوژی در کار نباشد، مسئولیت خوشبختی و نگون بختی فرزندان بیشتر از هر عاملی به گردن پدران و مادران است. فراموش نکنیم در سده ی هفدهم میلادی ” جان لاک” گفته است که: انسانها عاری از اندیشه و بری از هر گونه بینش و دانش به دنیا می آیند و برگ سفیدی هستند که محیط پیرامونی نقشهایی را در آنها پدید می آورند. در راستای اهمیت نقش خانواده و عوامل پیرامونی واتسون ادعا نموده است که ” اگر کودکانی سالم به لحاظ جسمانی، در اختیار او قار دهند و بخواهند تا از آنان انسانهایی شایسته، همچون یک استاد، مهندس، پزشک و… بسازد و یا افرادی کجرو اینکار را انجام خواهد داد”

دستوری کاربردی برای والدین

اگر واقعا فرزندان و یا فرد دیگری را دوست دارید او را تشویق کنید. با تشویق کردن، می توان به انسانها زندگی بخشید. تشویق این نیست که برای فرزند یا همسر خود یک کادوی بسیار بسیار گرانبهای مادی بخرید. پیشتر گفته شد، گاهی لبخند ساده ی شما میتوان گرانهاترین هدیه برای دیگری باشد. پس هرگاه می خواهید فرزندتان را به شیوه ی علمی مورد تشویق قرار دهید، برای او یک اسباب بازی بسیار گران قیمت نخرید. بلکه هنگامیکه او در حال نقاشی است، چیزی را به شما بگوید، در صورتی که کار خیلی مهمی در دست ندارید کارتان را زمین گذاشته خیلی علاقمند و مشتاق به گفته هایش گوش کنی، هر چند گفته هایش به نظر شما مهم نباش. به اظهار نظرهایش توجه کنید و دلایل نظریاتش را جویا شوید. پس تشویق یعنی ” زندگی بخشیدن و اینکه من به تو توجه دارم” . پس اگر می خواهید به کسی زندگی ببخشید او را تشویق کرده و به او توجه کنید. توجه برای سلامت روانی مانند اکسیژن برای سلامت جسم ماست و اگر می خواهید زندگی کسی را از او بگیرید، او را به دست خودش نابود کرده و به خاک سیاه بنشانید با او این کارها را بکنید:

تنبیه، توهین، تهدید، تحقیر، مسخره کردن و برچسب زدن. از آن پس نیازی به نابود کردن او با کارد، چاقو، زهر و اسلحه نخواهد بود. او یا از شدت فشارهای منفی خودکشی خواهد کرد یا با پیشروی در اعتیاد سنگ کوب کرده و از بین می رود یا به سبب احساس حقارت و بدبختی دست به کارهای ضداجتماعی می زند که امکان دارد به وسیله ی مردم یا به وسیله ی اجرای قانون از اجتماع انسانی حذف بشود. یادآوری این مطلب لازم است که: تشویق باعث شکوفایی استعدادها، بیمه ی آینده فرزندان شما و واکسن پیشگیری کننده از اعتیاد، خودکشی، طلاق و کجروی است و تنبیه و تحقیر و توهین زمینه ساز و فراهم کننده ابزار بدبختی و سیه روزی. حال اگر فرزند خود را به گونه ی علمی و منطقی دوست دارید راه برخورد با او را انتخاب کنید.

مرکز مشاوره دیدار 02188893258

http://t.me/clinicdeedar

www.clinicdeedar.com