تاثیر روابط والدین بر کودک

بسیاری از والدین اعتقاد دارند: اگر ما حامی فرزندانمان باشیم دیگر اهمیتی ندارد که بایکدیگر رابطه خوبی داشته باشیم یا نه. والدینی که این فلسفه را دارند اغلب فراموش می کنند که وقتی در سن رشد بودند کنار محبوب ترین افراد زندگی شان یعنی پدر و مادری که با هم سازگار نبودندبر آنها چه گذشته است. آنها فراموش کرده اند که چگونه از نظر عاطفی آسیب دیده اند و چگونه عدم امنیت بر اثر فقدان ثبات در زندگی مشترک والدینشان در وجود آنها نهادینه شده است یا شاید در خانواده ای بسیار هماهنگ رشد کرده اند وبه ندرت شاهد درگیری والدینشان بودند و تجربه های آسیب زای دست اول را حس نکرده اند. بر اساس میزان قابل توجهی از تحقیقاتی که در 20 سال اخیر انجام شده است به طور واضح بین کیفیت زندگی مشترک و کیفیت فرزندپروری رابطه وجود دارد. درگیری زناشویی عبارت است از : هر رفتار کوچک یا بزرگ بین والدین که باعث نوعی اختلاف نظر شود که این حالت می تواند منفی و یا حتی مثبت باشد. بر اساس این تعریف درگیری ها می توانند سازنده یا مخرب باشند. اینکه چطور این درگیری ها حل و فصل می شوند اثرات مختلفی روی فرزندان دارد. بچه ها در برابر تضادهای پدر و مادر حساس اند.آنها پیام های خاموش والدین را در درون خود درونی سازی می کنند و اگر این تنش ها به صورت مرتب تکرار شده و به طرز رضایت مندی حل نشوند اثرات خود را بر کودک نشان خواهند داد. اشتباهات ناشی از یکی از والدین یا هر دوی آنها اگر به سرعت ترمیم شوند اثرات منفی چندانی بر فرزندان نمی گذارند. اما زندگی با والدینی که درگیری های حل نشده دارند به طور حتم بر فرزندان تاثیر خواهد گذاشت.

انواعی از بحث ها که بیشترین اثرات منفی را بر کودکان دارد عبارت اند از: آنهایی که در مدت زمان طولانی حل نشده مانده اند، درگیری های شدید تکرار شونده و نزاع هایی که در آن یکی از والدین توسط دیگری به اطاعت وادار می شود. این درگیری ها را تخریب گر نامیدند و حاوی پرخاشگری جسمی، خشونت کلامی  غیرکلامی است. یک زندگی مشترک ضعیف به روش های مختلفی بر احساس خوب بودن کودکان اثر می گذارد و این اثرات با درگیری تخریب گر شروع می شود. ممکن است پرسیده شود، چگونه درگیری تخریب گر بر فرزندپروری ما اثر دارد؟ درگیری تخریب گر به طور مستقیم بر امنیت عاطفی کودک اثر می گذارد که این امنیت با اعتماد کودک به توانایی والدین جهت رفع نزاع و حفظ ثبات در خانواده رابطه ی تنگاتنگ دارد. در یک درگیری تخریب گر، کودکان در مورد حفظ امنیت عاطفی خود نگران می شوند، حتی ممکن است در درگیری وارد شوند و در نهایت از نظر عاطفی دلسرد شده و در تمام موارد، برداشت منفی از روابط والدین خود داشته باشند. درگیری تخریب گر به طور غیر مستقیم بر کیفیت رابطه ی والد_ فرزند اثر می گذارد. بسیار شایع است والدینی که در نزاع های زناشویی قرار میگیرند افسرده می شوند که این افسردگی در طول زمان بر کیفیت روابط آنها با دیگران اثر می گذارد. نزاع در زندگی مشترک، والدین را دلسرد می کند، بنابراین انرژی کافی برای مدیریت و نظارت کافی بر فرزندان را ندارند و نمی توانند ارتباط موثر با فرزندان خود برقرار کنند. و همچنین قاطعیت کافی برای اجرای قوانین لازم برای فرزندان را نیز از دست می دهند. درگیری در زندگی مشترک همچنین بر کار گروهی والدین برای فرزند پروری اثر منفی دارد. در عین حال این هم درست است که بعضی از درگیری ها ممکن است اثر مثبت بر کودکان داشته باشند. کودکانی وجود دارند که به کمک سرشتشان از این اثرات منفی جلوگیری می کنند و کیفیت پایین زندگی مشترک والدینشان کمترین اثر را بر آنها دارد. بعضی کودکان سرشت انعطاف پذیری دارند که آسیب ناشی از درگیری را در خود هضم می کنند. گرچه این حالات بیشتر استثنا هستند. وقتی کیفیت زندگی مشترک ما پایین می آید و الگوهایی از درگیری های تخریب گر داریم، فرزندانمان را در خطر تجربه ی احساسات منفی قرار می دهیم. بسیاری از والدین به اشتباه فکر می کنند به علت اینکه تحت تاثیر درگیری والدینشان قرار نگرفته اند، کودکانشان هم از آنها تاثیر نخواهند گرفت. این دیدگاه نمی تواند درست زیرا ممکن است فرزندانشان مزاج حساس تری نسبت به آنها داشته باشند و بنابراین نسبت به آن درگیری آسیب پذیرتر باشند. والدین باید این واقعیت را بدانند که روش برخورد آنها در درگیری ها مهم است و رسیدن به یک راه حل رضایت بخش میزان آسیب وارده به فرزندان را کاهش می دهد.

وقتی والدین مشکلاتشان را به طور سازنده حل میکنند الگویی سالم برای حل مسئله برای کودکان خود می شوند که یاد بگیرند چطور در آینده مشکلاتشان را حل کنند. از سوی دیگر والدینی که با هم سازش ندارند این پیام را به بچه ها می دهند که استفاده از خصومت، پرخاش و قهر کردن راه حل های قابل قبولی برای غلبه بر مشکلات هستند. درگیری های زناشویی عملکرد کودکان را در مدرسه کاهش می دهد و بر امنیت عاطفی و کیفیت روابط با همسالان کودک نیز تاثیر می گذارد، هم چنین خواب کودکان را مختل می کند و ناراحتی های جسمی، افسردگی و اضطراب ایجاد می کند و باعث درون گرایی و نقش بازی کردن در کودک میشود.

مرکز مشاوره دیدار  02188893258

clinicdeedar@

www.clinicdeedar.com