خلوت نوجوانان

نوجوان محتاج خلوت است تا زندگی را از آن خود سازد.احترام به این خلوت نشانه ارجی است که برای آنها قائل می شویم تا مستقل از ما رشد کنند.بعضی از پدر ها و مادر ها بیش از حد کنجکاوی می کنند،نامه های نوجوانان خود را می خوانند و به صحبت های تلفنی او گوش می دهند.دخالت های بیجایی است که گاه به دلخوری ابدی منجر می شود.نوجوان احساس بی صداقتی و دخالت بی مورد می کند.در نظر او این دخالت و این تجاوز توهین و بی احترامی است.به گفته ی یک دختر خانم:((می خواهم از دست مادرم به خاطر عدم رعایت شئونات مادری به دادگاه شکایت کنم.قفل کشو میز مرا باز کرده و یادداشت های روزانه ام را خوانده است.))

پسر شانزده ساله ای شکایت می کرد که :((مادرم برای من کمترین احترامی قائل نیست.در کار های خصوصیم دخالت می کند و حق و حقوقی برایم قائل نیست.به اتاقم می رود،به کشو های میزم سرکشی می کند و به این بهانه که نمی تواند بی نظمی را تحمل کند،همه ی اشیای اتاقم را به سلیقه ی خودش مرتب می کند. ای کاش اتاق خودش را مرتب می کرد و دست از سر اتاق من بر می داشت.هروقت میزم را مرتب می کند به عمد آن را به هم می ریزم.اما مادرم دست بردار نیست.))

بعضی از نوجوانان معتقدند که پدر و مادرشان بیش از حد در زندگی اجتماعی آن ها مداخله می کنند.

پسری هفده ساله با دلخوری می گوید:((هروقت دوستم به دیدن من می آید مادرم تر و فرز لباس می پوشد و در فرصتی که من لباس عوض می کنم با او پچ پچ می کند و حتی با ما تا کنار اتومبیل می آید.وقتی برمی گردم می بینم منتظرم نشسته.به شدت کنجکاوی می کند،می خواهد همه چیز را بداند،او چه گفت؟من چه جوابی دادم،چه احساسی داشتم؟چقدر پول غذا دادیم؟برای آینده چه برنامه ای دارم؟زندگیم کتاب گویایی است که هر صفحه اش اعلامیه ای عمومی است.مادرم سعی دارد خودش را دوست و همدرد نشان دهد.نمی خواهم احساسات او را جریحه دار کنم،اما من همدرد و دوست چهل ساله نمی خواهم.می خواهم خودم باشم و خلوت داشته باشم.

احترام به خلوت نوجوانان مستلزم فاصله است و این چیزی است که تحملش برای پدر و مادر دشوار است که به جای آن نزدیکی و دوستی و یکی بودن را ترجیح می دهند و در نتیجه کارشان به خلوت شکنی و دخالت می کشد.اما راهی که این دسته از والدین پیش می گیرند لزوماً به احترام متقابل نمی انجامد. برای ایجاد حس احترام متقابل،پدر و  مادر و نوجوان به کمی فاصله نیاز دارند.می توانند بی آنکه بیش از حد به هم نزدیک شوند با هم زندگی سعادتمندی داشته باشند.توجه داشته باشید که نه نوجوان ها از آن پدر و مادر هستند و نه پدر و مادر ازآن نوجوان،هرکدام به خود تعلق دارند.