انتقاد سازنده به نوجوانان

اغلب انتقاد های پدر و مادر بی فایده است،تولید عصبانیت،و تکدر خاطر ،میل سرکشی را در نوجوان ها تشدید می کند.اما اثرات مخرب انتقاد پدر و مادر به اینجا ختم نمی شود.نوجوانی که به طور دائم مورد انتقاد واقع می شوداز یک سو به سرزنش خویش می نشیند و از سویی تقصیر هارا در دیگران جستجو می کند.هم ارزش های خود را مورد تردید قرار می دهد و هم ارزش دیگران را کمتر از آنچه هست به حساب می آورد.سوء ظن به اشخاص را یاد می گیرد و انتظار محکومیت می کشد.اغلب انتقاد ها غیر ضروری است.وقتی در حال رانندگی به خیابان اشتباهی می پیچیم و راهمان را گم می کنیم به تنها چیزی که احتیاج نداریم انتقاد است.در این لحظه نیازی به تحلیل و بررسی مهارت رانندگی ما وجود ندارد.به تنها چیزی که احتیاج داریم راهنمایی دوستی خوش اخلاق است تا مسیر مورد نظر را پیدا کنیم.طرح سوالاتی از این قبیل بی فایده است.:

((چرا اشتباه پیچیدی؟))

((مگر تابلو راهنما را ندیدی؟))

((مگر نمی توانی بخوانی؟))

((مثل اینکه به عینک احتیاج داری))

و اما انتقاد سازنده:

انتقاد سازنده،انتقادی است که بر حسب شرایط به اقدامی که باید صورت گیرد اشاره دارد.انتقاد سازنده،به جای حمله به شخصیت اشخاص مسئله را مورد توجه قرار می دهد،به عبارت دیگر،به جای آن که شخص را آماج حمله قرار دهد،با مشکل پیش آمده برخورد می کند.

و به همرا نوجوان باید به این موضوع بیندیشیم که((:این مشکل پیش آمده،بیا تا راه حلی برایش پیدا کنیم.))

با انتقاد به شخصیت و خصوصیات رفتاری نوجوان به او احساس بدی را منتقل می کنیم.و صفت بستن به شخصیت،اقدام مخربی است.

www.clinicdeedar.com