استقلال طلبی در کودک یک ساله
دلبستگی و احساس تعلق مهمترین حادثه ی نخست زندگی است. اگر کودک تا پایان نخستین سال زندگی اش از مهر و محبت کافی برخوردار شود، گامی استوار در روابط انسانی برداشته در موقعیتی قرار می گیرد که میتواند در مسیر استقلال گام بردارد. کودک به تدریج راه رفتن را یاد می گیرد و به دوران به اصطلاح ” تاتی کردن” می رسد. راه افتادن نتایج مهمی دارد. نخست آنکه جستجوگری به مفهوم واقعی شروع می شود. کودک تازه به را افتاده عاشق سرکشی به همه جاست. میخواهد از همه چیز سر در بیاورد، عاشق گشودن درب کشو و جعبه و قفسه است. هر چه را بیاید برمی دارد و به شما نشان می دهد. اگر برای شما خسته کننده است، برای او مطمئنا کاری از این بهتر وجود ندارد.
نتیجه دوم براه افتادن کنجکاوی و استقلال طلبی است. کودک تازه براه افتاده در مقایسه با گذشته، به خود متکی تر است، احساس قدرت بیشتری می کند و با احساس مسئولیت بیشتر در قبال رفتار خویش می خواهد آنچه را که دوست دارد انجام دهد.
1- مانع کنجکاوی سالم نشوید:
بی خطر کردن محیط زندگی کودک( جمع آوری اشیاء خطرناک و..) یکی از راههای به حداکثر رساندن آزادی عمل و کنجکاوی اوست. هر چه در این زمینه بیشتر دقت کنید، هر چه فضای سالم تر و ایمن تری به وجود آورید به محدودیت های کمتری نیاز خواهید داشت و به همین اندازه امکان سیر و سیاحت مورد علاقه ی کودک تازه به راه افتاده را بیشتر خواهید کرد.
2- محدودیت ها را آموزش بدهید:
کودکان تازه به راه افتاده در مرحله ی یادگیری همه جانبه هستند، دنیای خویش را نظام می دهند و قوانین حاکم بر آن را پیدا می کنند و در همین ایام که زمان یادگیری است باید با محدویت ها آشنا شود و از طرز کار نظام جهان مطلع گردد. آشنایی با محدودیتها او را در این مهم یاری می دهد و چه بهتر که شما وسیله این آشنایی شوند. لازمه ی رسیدن به این اصل مداومت پدر و مادر است. اگر قرار است نه بگویید باید هر بار که کودک رفتار ناپسند مورد اشاره را انجام داد، فرمان ” نه” را از زبانتان بشنود. کم استقامتی شما کودک را گیج می کند و شرایطی فراهم می آید که نتواند رفتار خوب و بد را از هم تمیز دهد. شاید هم به این نتیجه برسد که او را بازی می دهید. می بینید رفتاری یکبار بد و همان رفتار در زمان دیگر خوب می شود.
3- پیشنهاد دیگری بدهید:
راه دیگری برای احترام گذاشتن به بچه ها این است که در ازاء منع آنها از انجام هر کار، کار دیگری را متقابلا به آنها پیشنهاد کنیم. مثلا اگر می بینید کودک تازه به راه افتاده شما دیوار را خط می کشد، می توانید به او بگویید: ” نباید روی دیوار خط بکشی کثیف می شود”. اما تا همین اندازه صحبت کافی نیست. می توانید ضمن منع او را پیشنهادی هم بدهید: ” بیا روی این کاغذ بنویس”
4- توجه کودکان را جلب کنید:
کودکان تازه براه افتاده، محتاج وضع محدودیت از سوی بزرگترها هستند تا با اطلاع از رفتار درست و نادرست، بدانند که همیشه و لزوما نمی توانند هر طور که خواستند رفتار کنند. با این حال باید مراقب بود که وضع محدودیت به مبارزه بی ثمر تحمیل خواسته ها منجر نشود. برای اجتناب از این موقعیت روشی را به شما توصیه می کنم با جواب منفی به خواسته های فرزند خود پیشنهادی بدهید که نظرش را جلب کند: ” به چاقو دست نزن، به به چه بشقاب قشنگی است، ببین چه گلهایی زیبایی دارد.”
5- نقش مهم تشویق:
به رفتار خوب کودک تازه به راه افتاده خود ارج بگذارید. اگر می توانید به رفتار بخوصی را بیاموزید، مثلا اگر میخواهید تا او را صدا کردید پیش شما بیاید و یا اینکه غذایش را بخورد، با بقیه افراد خانواده قرار بگذارید، برای هر واکنش مثبت کودک، برای او دست بزنند و در مقام تشویقش حرفی بر زبان آورند. تشویق رفتار مطلوب کودک، بر روابط او با پدر و مادرش تاثیر می گذارد.
6- در صورت امکان، رفتار بد کودک را ندیده بگیرید:
از کنار بداخلاقی و غرولند فرزند تازه به راه افتاده بی تفاوت بگذرید. طوری رفتار که انگار متوجه بدخلقی او نشده اید. وانمود کنید که به کاری سرگرمید، مجله ای بردارید و بخوانید، یا از همه ساده تر از اتاق بیرون بروید. با کمی مداومت و با چند تکرار غرولند و بدخلقی کودک متوقف می شود. با این حال، بداخلاقی بعضی از بچه ها، گاه چند هفته و در مواردی چند ماه طول می کشد. در این جا اگر بی توجهی به بدخلقی آن را به کل از میان برندارد، باز هم واکنش منطقی و حساب شده ای است. به کودک درس دیگری می دهد: جیغ و داد و غرولند، وسیله مناسبی برای رسیدن به خواسته ها نیست.
7- در صورت لزوم، جریمه ای برای بدرفتاری در نظر بگیرید:
اما این جریمه باید منطقی باشد و در صورت امکان ارتباط روشنی میان رفتار بد کودک و نتایج ناشی از آن وجود داشته باشد. در ارتباط با کودکان تازه به راه افتاده، سه مجازات منطقی و مناسب به نظر می رسد. نخستین آن پیامد طبیعی است به این معنی اگر با دیگران خوش رفتاری نکنی، عصبانی می شوند. نوع دیگر مجازات محروم کردن است. مثلا اگر کودک شما با عروسکش به کسی ضربه ای وارد کرد، می توانید به عنوان مجازات عروسک را از ستش بگیرید و مدتی او را از عروسک محروم کنید. از میان جمع بیرون بردن کودک، گاه مجازات موثری است. اگر کودک علیرغم اینها همچنان به رفتار اشتباهش ( زدن دیگران) ادامه داد می توانید او را چند دقیقه در اتاق خودش تنها نگهدارید.
مرکز مشاوره دیدار 02188893258
http://t.me/clinicdeedar
www.clinicdeedar.com
